 |
| pawiak by wiki |
Pawiak – położone w samym centrum Warszawy więzienie śledcze, popularnie zwane Pawiakiem (nazwa pochodzi od ulicy Pawiej, przy której znajdowała się brama wjazdowa) zostało zbudowane w latach 1830-1836 wg projektu znanego warszawskiego architekta Henryka Marconiego.
Muzeum Więzienia Pawiak powstało w 1965 roku z inicjatywy i przy współudziale byłych więźniów politycznych Pawiaka. Całość założenia architektonicznego zaprojektowali prof. dr hab. Romuald Gutt i inż. arch. Mieczysław Mołdawa. Budynek Muzeum wzniesiono na ocalałych fundamentach podziemnych kazamat VII i VIII oddziału więzienia wysadzonego przez Niemców w sierpniu 1944 roku. Wysokość oryginalnych ścian w zrekonstruowanych celach wynosi 1,1 - 1,5 m. Podczas budowy wykorzystano większość znalezionych w czasie odgruzowywania obiektu krat, zawiasów, zamków i okuć oraz zabezpieczono wydobyte z ruin dokumenty, elementy wyposażenia i przedmioty używane przez więźniów.
W skład zespołu pomnikowego Muzeum Więzienia Pawiak wchodzą ponadto: filar stanowiący fragment bramy wjazdowej, Pomnik Drzewa Pawiackiego - brązowa kopia słynnego wiązu, świadka historii - na którym rodziny ofiar od 1945 roku umieszczały tabliczki epitafijne, betonowy mur z blokami piaskowca okalający teren Muzeum, z symbolicznymi rzeźbami projektu prof. Tadeusza Łodziany i prof. Stanisława Słoniny, a także dziedziniec więzienny z pomnikiem - obeliskiem autorstwa Zofii Pociłowskiej.
Na zrekonstruowanym dziedzińcu specjalnie oznaczono za pomocą marmurowych płyt punkty szczególne - zejście do kostnicy od strony ul. Dzielnej, miejsce gdzie na hałdzie gorącego żużlu i popiołu z pieców centralnego ogrzewania oprawcy kazali się czołgać więźniom, oraz miejsce wagi węglowej, na której 6 grudnia 1943 r. publicznie powieszono trzech więźniów za próbę ucieczki.
 |
| 837463 by warszawa78 |
Błękitny Wieżowiec (oficjalna nazwa Blue Tower Plaza, znany też, jako Srebrny Wieżowiec, a dawniej Złocisty lub Złoty Wieżowiec) – budynek zlokalizowany przy placu Bankowym w Warszawie. Stoi w miejscu zajmowanym przed II wojną światową przez największą warszawską Wielką Synagogę, wysadzoną w powietrze przez Niemców w 1943. Wstępne koncepcje budowy wieżowca wysuwane były już w latach 50., Jednak ostatecznie budowa rozpoczęła się w latach 70. i zawieszono ją tuż po wybudowaniu głównej bryły.
Nieużywana konstrukcja nazywana była wtedy często Złocistym Wieżowcem, ze względu na kolor elewacji.
Prace wznowiono pod koniec lat 80., a zakończono w 1991. Projekt został zmodyfikowany przez jugosłowiańską firmę. Miedzianą w kolorze elewację zastąpiono niebarwioną refleksyjną, która w pogodne dni odbija błękit nieba (stąd obecna nazwa). Wieżowiec liczy 120 metrów wysokości i 28 kondygnacji. Jego najbardziej eksponowanym najemcą jest polski oddział firmy motoryzacyjnej Peugeot, o czym informuje zamocowany na górnej części budynku duży neon z nazwą firmy (kiedyś znajdował się tu neon firmy Sony, która wynajmowała wtedy w Błękitnym Wieżowcu powierzchnię biurową).
